Donderdag 12 juli

Voor het eerst zelfstandig verkocht in het pand Kerkstraat 5, voorheen dames Cohen. Verkoopartikelen waren blikjes saucijzen en vlees met groente en porc. Het liep goed en we zagen heel wat oude klanten terug.
De laatste weken hebben we gezorgd om levensmiddelen en wat meubilair bij elkaar te krijgen.

De boeren waren nogal behulpzaam zodat we nu een flinke voorraad kaas, meel, aardappelen, boter, erwten en dergelijke konden kopen en meenemen. Er is nog een flink stel blikjes en vet van Vendrig en van Ekelschot, dus over het eten zijn er geen zorgen meer.

Van mevrouw van Lint uit Blokland kregen we een hele sortering artikelen tot schoensmeer aan toe en een heel stel benodigdheden voor de huishouding en levensmiddelen. In totaal 38 stuks. Van St. Antonius hebben we vier ledikanten en wat matrassen geleend. De rest moeten we maar zien te krijgen in Renkum.

Met ongeduld werd de dag verwacht dat we zouden vertrekken. Maandag 18 Juni: Rutgers komt met zijn vrachtwagen om ons op te halen. Met de eerste rit ging mee: Mama, Ria, Piet, Frans, Toon, Marietje, Doortje, Joke, Graddie plus goederen, waarbij ook nog twee ruiten voor het ‘kleine’ bedrag van fl. 110,- en een rol asfaltpapier voor fl. 55,- en nog meer van die koopjes! Mijn portefeuille is heel wat dunner geworden sinds we uit Renkum moesten vluchten. ‘s Middags vertrok Rutgers voor de tweede maal en na een hartelijk afscheid van Heeroom en de meisjes verlieten we Montfoort waar we acht maanden het einde van de oorlog afgewacht hebben.

Wij hebben het heel goed gehad bij Heeroom, maar toch waren we erg blij weer naar Renkum terug te gaan, al was het dan nog onder zeer moeilijke omstandigheden: geen huis, geen zaak, geen ligging, maar we kunnen weer beginnen en de rest zullen we wel zien!

Mevrouw Rose bood ons haar zolder aan om te slapen en een kamer om ‘s avonds te zitten en hielp ons met ledikanten en beddengoed en op vele andere manieren. Het keukentje van mevrouw Hurkmans was blijven staan en daar moesten we ons overdag in behelpen. Het regende wel erg door, maar het ging toch. Het puin hebben we een beetje geruimd en we hebben een pad gemaakt naar de weg en we woonden weer! Water was er gelukkig, wat al een groot geluk was.

Zo hebben wij ons enige maanden gered, tot wij het pand Kerkstraat 20 kregen. Het heeft veel geleden, maar is weer bruikbaar gemaakt. Als het regent moeten we overal potten en emmers neerzetten, maar zo nauw moeten we het maar niet zien. We wonen nu dicht bij de winkel aan de Kerkstraat 5 en dat is ook weer wat waard, al blijft het een ontzettende last om winkel, werkplaats en woonhuis afzonderlijk te hebben.