Donderdag 15 maart 1945
Vandaag is Marie jarig geweest. Van Ria en Alie kreeg zij een mooi kruisbeeld, een echt mooi cadeau, het zal een ereplaats in huis innemen. Van Doortje en Marietje twee eieren. Misschien lachen wij er later nog om, maar nu is het een traktatie van geweld.
Van de jongens een theeblad en mooie bloemen van Anna en Betje. Het is een gelukkige en tevreden dag geworden. De meisjes kregen ‘s middags nog een puddinkje en een glaasje kersen zodat het voor allen feest was. Heeroom had zelfs een stuk varkensvlees opgescharreld en ik heb voor vet gezorgd zodat wij heerlijk gegeten hebben.
‘s Avonds had Bets croquetjes gemaakt. Maar het fijnste vonden Mama en ik nog dat de verhouding tussen Anna en Betje en de meisjes weer zo best was. Volgend jaar hopen wij dit weer in eigen huis te vieren, want dat gaat toch maar boven alles.
De toestand wordt hier steeds bedenkelijker. Elektriciteit is er niet meer en zodoende ook geen water. Gas is al lang weg. Van de week heb ik nog een sigarenaansteker gekocht voor 25 gulden, een oud beestje nog, maar aan lucifers ben je het ook zo kwijt. Ook een jampotje met twee gram zeep gekocht voor 21 gulden, een heel klein zakje met spijkertjes voor 60 cent, een stukje rubber voor amper 2 zolen 2.50, ik kon een wit pak kopen voor 225 gulden.
Wat een tijd. Goddank hebben wij nog te eten en lijden we geen gebrek. Maar overal is het treurig en eten de mensen aardappelschillen, bloembollen, suikerbieten en brandnetels. Op veel plaatsen is soms in veertien dagen lang geen brood te krijgen. Joke en Graddie krijgen ‘s middags kapjes van het brood en trakteren Marietje en Doortje er weleens mee.
De oorlog gaat best, de Tommy’s zijn de Rijn al over.