Donderdag 21 september, ‘s middags twee uur

Wij hebben de slaapplaatsen wat veranderd en we liggen nu iets beter. Het schieten is laat begonnen. Eerst heerste er een verdachte stilte. De Engelsen zijn Tiel binnengetrokken en bij Arnhem zijn er zware gevechten. Twee Duitsers wilden een paar kameraden naar Duitsland brengen, maar konden niet voorbij Arnhem komen. Ze willen het nu over Zwolle proberen.

Net zijn er weer veel parachutisten neergekomen. Deze kwamen neer in de weilanden bij Oosterbeek, zeker versterkingen voor de spoorbrug. Het is een prachtgezicht, al die gekleurde parachutes, maar wat een slachtoffers zullen er weer vallen. Nu gaan de eerste Oosterbeekse vluchtelingen voorbij. Ik geloof dat Goosens de schoenmaker er ook bij is, een zielig gezicht. Hij riep dat half Oosterbeek in puin ligt. Wat een ellende is het toch. Het bedrukt een mens zo. Het maakt iemand hoe langer hoe benauwder, maar ons vertrouwen in Onze Lieve Heer en Maria van Renkum is groot. Zij zullen ons wel helpen.

Donderdag 21 september, ‘s middags vier uur

Vanmiddag heb ik op het kerkhof bij dode soldaten op wacht gestaan. Er lagen er veel. Wat is een mens dan eigenlijk een nietig iets, wanneer je die verminkte lichamen ziet. Even kreeg ik het nog benauwd toen een stel jachtvliegtuigen vlak in de buurt begonnen te schieten. Er zijn weer veel parachutisten in Oosterbeek en in de Betuwe geland. En weer stonden er enkele zware bommenwerpers in brand. Er kwam er een op Oranje Nassau’s Oord terecht, alle inzittenden waren verbrand. Er komen de laatste dagen heel wat vliegtuigen brandend naar beneden. Een grote autobus stopt voor onze deur en een troep Duitse soldaten stapt uit en gaat de Veerweg in, zeker om de veerovergang te verdedigen. Het wordt steeds spannender. In het dorp wordt veel op de vliegtuigen geschoten, er is steeds maar gewondenvervoer en wij verwachten weer spoedig gevechten aan de Rijn. Als het maar geen artillerievuur is, dan valt het voor Renkum misschien nog wel mee. God geve het!

Donderdag 21 september, ’s avonds halfacht

Een poosje geleden zijn er weer zwermen parachutisten neergekomen. Nu in de Betuwe bij Elden. De vliegtuigen vlogen zeer laag en we zagen er weer enkele branden. Er komen steeds meer vluchtelingen voorbij. Waar moeten die arme mensen heen? Het gaat nu schijnbaar erop of eronder. Nog nooit hebben wij zoveel oorlogsleed gezien. Karren vol doden en gewonden gaan steeds maar voorbij. Het drukt ons totaal terneer. Of het nu vriend of vijand is, het is een vreselijk gezicht. Het is nu bijna acht uur en we moeten weer binnen blijven. Reinder Brugman biedt mij zijn huis aan voor als ons iets mocht gebeuren. Laten wij hopen dat het niet nodig is, maar ik vond het aardig.

Landing van een Horsa Glider op landingszone W (dicht bij Son)