Vrijdag 22 september, ‘s middags zes uur

Vannacht hebben de kinderen rustig geslapen. Wijzelf rusten wel, maar slapen gaat moeilijk. Er waren enkele zware knallen vannacht en vanmorgen vroeg begonnen de kanonnen alweer te bulderen. Wij zijn de kleren nog niet uit geweest en we slapen met de schoenen aan. Vanmorgen hebben we eerst de grote hutkoffer vol met kleren gepakt en deze toen de grond in gegraven. Als het huis dan afbrandt, hebben we tenminste nog wat kleren. Daarna hebben we een paar vluchtkoffers met wat schoon goed en een paar dekens opgerold en klaargelegd. Er kan nu van alles gebeuren!

Vanmorgen heb ik een bespreking gehad met leider van de distributie voor vleesvoorziening voor de zieken. Een stier van Van Maanen in Heelsum kon opgehaald worden, maar geen enkele slager durfde naar Heelsum. De stier is toch in Renkum aangekomen en wordt morgen verkocht. In de lucht is het vandaag opvallend stil geweest. Wij hebben geen landingen meer gezien. Zouden de Engelsen sterk genoeg zijn, of zouden ze zijn teruggeslagen? Wij denken veel aan onze familie in Haarlem en Leiden. Wanneer ze de kranten lezen, gaan ze misschien al snel denken wat een geluk het is als je vrij bent net zoals in Maastricht. Dat dachten wij tot voor kort ook, maar we weten nu hoe die vrijheid gekocht moet worden en wat een angst en leed wij daarvoor moeten lijden. Maar dit is de enige weg want wij willen die vrijheid, wat er ook moge gebeuren. Vrijheid boven alles. Toch blijft het een zware beproeving. Wij gaan de kelder maar weer in, en hopen een beetje rust te krijgen.