Vrijdag 8 december
Gisteren is Antoon jarig geweest. Tante Bets had een lekkere koek gebakken en dit was dus ook weer in orde. Vanmorgen bereikte ons de rampzalige tijding dat ons gehele huis met alles erbij tot de grond toe is afgebrand. Meneer Rose was in Renkum geweest en had het met eigen ogen gezien, twijfel is er dus niet meer.
Weg is het oude, ons zo dierbare huis waar wij zo aan gehecht waren en waar alle kinderen geboren en opgegroeid zijn. De zaak waar wij meer dan twintig jaar hard voor gewerkt hebben en die ons levenswerk was.
Ook alle herinneringen zijn in één slag weg, de portretten, foto’s, diploma’s van de kinderen, de communieplaten van ons zelf en de kinderen, diploma’s van Marie, met lauwerkrans, medaille en beker, ons prachtige meubilair, de piano, de pick-up en de elektrische naaimachine en alle bedrijfsmachines. Verschrikkelijk als je alles nagaat.
Allen hopen wij dat Maria van Renkum wier beeltenis in de kelder staat, deze kelder nog moge sparen, dan redden wij nog iets: wat weckflessen en wat beddengoed. Maar dit is de grootste ramp die ons getroffen heeft.
Hoeveel jaren zou het duren voordat wij weer in ons eigen huis en zaak zitten met eigen meubilering en ‘s avonds een poosje in een gemakkelijke stoel de krant lezend. Een geluk is het dat we de auto net kwijt waren, anders had die ook geen cent meer opgebracht.