Zondagavond 17 september, twaalf uur ‘s nachts

Vanmorgen tijdens de Hoogmis begon het bombarderen van Wolfheze. Er waren veel slachtoffers: 65 verplegers, 70 krankzinnigen en een aantal blinden. De Hoogmis is toch ten einde gebracht, ofschoon het erg onrustig was in de kerk.

Tientallen jachtvliegtuigen raasden door de lucht en schoten op alles wat maar Duits leek. Om halftwaalf was het elektrisch net stroomloos en om twaalf uur was het schieten op zijn felst en brandde het in de hele omgeving Wageningen-Ede-Deelen-Oosterbeek-Arnhem. Er waren overal zware rookwolken. Tegen één uur kreeg ik boodschap direct naar het slachthuis te komen omdat er twintig koeien waren aangeschoten. Ogenblikkelijk daarop zagen wij de eerste parachutisten dalen. Naar het slachthuis gaan kon al niet meer, anders hadden wij er net tussenin gezeten.

Steeds meer parachutisten werden afgeworpen. De lucht zat vol jachtvliegtuigen. Er was een geweldig schieten, heel laag bij de grond. Toen volgden de bommenwerpers met de zweefvliegtuigen. De lucht zat tjokvol. Het was een schitterend gezicht. Vlak boven ons werden ze losgelaten en dan daalden ze in een prachtige glijvlucht een paar kilometer van ons vandaan. Spoedig kregen wij bericht dat de Tommy’s in aantocht waren bij Dorrestein in Heelsum. Om kwart over zeven kwamen de eerste Tommy’s Renkum binnen. Hoe die ontvangst was kun je begrijpen: vlaggen en nog eens vlaggen, juichende mensen langs de straten en iedereen droeg oranje. Het was nog erger dan op Koninginnedag.

Foto onderschrift: Droppings van parachutisten. De landingsplaats van parachutisten en “gliders” ligt op 2 ongeveer 2 kilometer van de slagerij.

Maar de vreugde was kort en spoedig kwam het bevel de vlaggen binnen te halen, binnenshuis te blijven en in de kelder te gaan slapen. Nog één keer reden de Engelsen met een paar gevangenen het dorp door. Wij gingen de kelder in, na eerst wat matrassen en dekens naar beneden gebracht te hebben.